Lübnan'daki atık krizin kökenleri, çeşitli devlet kurumları ve diğer grupların Bourj Hammoud'daki bir arsa içinde çöp atmaya başladığı Lübnan İç Savaşı'na (1975-1990) geri döndü, çoğunluğun yaşadığı yoğun nüfuslu ve ticari bir alan Ermeni nüfusunun yanı sıra işçi sınıfı Lübnan, göçmen işçiler ve mülteciler. [1] Savaşın sonuna kadar, Bourj-Hammoud deniz kıyısı tarafından tonlarca atık yığılmıştı. Bununla birlikte, atıkların çoğunluğu savaştan sonra terk edildi, kontrolsüz çöplük, resmi bir depolama alanı olarak kullanılmaya başladığında, bu kez hükümet kararı *. İç savaştan sonra, depolama alanında günlük yaklaşık 3.000 ton atık atıldı. ** 1997'de, çöplük kapasitesini çok aştı ve çevresel ve halk sağlığı tehlikesi haline gelmişti. [2] Durum dayanılmaz hale geldi, sahadaki putrid kokuları ve kontrol edilemeyen yangınlar ve muhalefet, TASHNAG PARTIĞI tarafından depolama alanını kapatmaya başladı. * 30 Mayıs 1997'de Kabin, Bourj Hammoud Landfill'ün ve kuruluşun kapanmasını tavsiye etti. İki yeni atık arıtma merkezinin, Karantina ve Amroussieh. Bununla birlikte, hükümet kararın uygulanmasını ve Ermeni Tashnag partisinin yanı sıra, 5 Haziran 1997'de grev çağrısında bulunan Matn milletvekillerinin yanı sıra, protestocular, insanların başvurmak zorunda kaldığı kabul edilemez olduğunu açıkladı. "Hayatlarını tehdit eden çöplerin kaldırılmasını" istemek için grev. [3] Bourj Hammoud depolama alanı sadece bölge için bir çöplük değildi, aynı zamanda Beyrut ve Matn'in tüm banliyösleri için de, insanlar olmadıklarını protesto etti Diğer bölgelerin çöpünü taşımak zorunda kaldı. [3] Bu arada, Amroussieh'teki bir yakma işlemini açmanın hükümetin yangına dayanan tehditlere rağmen, toplumdan gelen protestolardan kaynaklanamadı. yollar. Amroussieh ve Karantina yakma makineleri 1993'ten 1997'ye kadar fonksiyoneldi ve tehlikeli hastane atıklarını, tehlikeli plastik atıkları, ev toksik atıklarını ve endüstriyel toksik atıkları yakmak için kullanıldı, releasin gokinojenik atmosferik emisyonlar, dioksinler ve furanlar dahil. Dahası, bu yakmacılardan toksik kül, Bourj Hammoud depolama alanına atıldı. [4] 19.1997 Temmuz'a kadar, "Beyrut ve Güney Matn Sahilinin güney banliyölerinin sokakları, düzinelerce depolama alanına dönüşmüştü ve yerleşim mahalleleri çöp yığınlarında batıyordu ... Atık yanmaya başladı, yayılmaya neden oldu. metan gazı ve bölgedeki sakinlerin sağlığını tehdit eden yangınların bir salgını. "[3] Bu şekilde, hükümet neredeyse 20 yıl sonra çöp krizinde tekrarlanacak stratejiyi kullanıyordu: insanların ayrılarak sokaklardaki çöpler ve kriz tarafından dikte edilen fiyatlar ve koşullarla çözümlerin getirilmesi. Sonunda, hükümet, depolama alanının yakınındaki topluluklardan gelen popüler baskılar ve Bourj Hammoud depolama alanından 20 Temmuz 1997'de rehabilitasyon olmadan kapandı [3 ]. Ancak, katı atık yönetimi sorunu için pratik ve sürdürülebilir bir çözüm geliştirmek yerine, hükümet sadece başka bir depolama alanı yarattı - naameh depolama alanı. [3] Ayrıca, bugün Bourj Hammoud Landfi Lübnan'da (Tripoli, Bourj Hammoud ve Normandy), üç ana kıyı dökümü tarafından üretilen sızıntıların yarısından fazlasına karşılık gelen, yıllık olarak tahmini 120.000 ton sızıntı suyu serbest bırakır. [5] Bu nedenle, çöplük, hala on binlerce vatandaşın ve vatandaş olmayan bir alanda kokuyor ve zararlı etkilerini devam ediyor ve yayar. * Bourj Hammoud Belediyesi ile röportaj ** Aktivist Raja Njeim

$ ile röportaj

Site, 16.3 hektarlık bir yüzey alanına sahip tasarlanmış bir depolama alanıdır ve son derece dik yan yamaçlarda deniz seviyesinden 55 milyona kadar yükselir. Atık 6 milyon metreküp olarak tahmin edilmektedir ve yıkım enkazlarından, kazı materyali, belediye katı atık, endüstriyel atık ve hastane atıklarından oluşur. [7] Sitede uygulanan kontrol önlemleri, bir toprak kapağının, birkaç delici gaz havasının delinmesi ile birlikte dağıtılması ile sınırlıdır. [8] Eğim hatası oldukça muhtemeldir, çünkü eğimlerin dengesiz olduğu ve ayrıca atıkların altında yatan alt toprakların yumuşak bir kil tabakasıdır, ciddi stabilite problemleri yaratır. [7] 1987'de, 15.800 varil toksik atık yasadışı olarak İtalya'dan Lübnan'a ihraç edildi ve bu varillerin bazıları Bourj Hammoud'a atıldı. Bir ordu raporu, Bourj Hummoud'un atık dökümünde bu toksik atığın 2.000 varilinin yandığını belirtir. [9] Başka bir rapor, aslında depolama alanında 5.000 varil varil olduğunu belirtir (nükleer atıkların varlığı olasılığı ile). Toksik atık, patlayıcı madde nitroselülozundan oluşur; Eski yapıştırıcılar, organofosfat pestisitleri, çözücülerin yanı sıra eski ilaçlar; Petrol artıkları ve kurşun, cıva ve kadmiyum gibi yüksek oranda zehirli ağır metaller; arsenik; klorlanmış maddeler; PCB'ler ve diğer maddeler. Yüzlerce varil, ölümcül madde dioksin son derece yüksek konsantrasyonları içeriyordu. Greenpeace, bu maddelerin cilt ve göz tahrişine neden olabileceğini ve karaciğer, böbrek ve üreme sistemlerine zarar verebileceğini bildirdi. Araştırmacılar, sahile atılan katı atıklar, yanı sıra atık su, petrol kalıntıları ve denize atılan kimyasalların yanı sıra, katı atıklar nedeniyle aşırı deniz kirliliğini tanımlamıştır. [9] Atık ayrışmasından büyük miktarda gaz ve sızıntı suyu üretilir. [7]